ӨМІРДІҢ МӘНІ САҚАЛДА МА?

Имандылық деген жақсы қасиет. Жаратқанды тану, мешіттің құлшылық орны екенін ұмытпау – нағыз ізгі амал. Дегенмен, менің бір айтқым келетін, көкейімнен кетпей жүрген  мәселем бар. 
Қазір имандылық  кеңінен етек жайды. Ауыл-ауылдарда күмбезді мешіттер салынып, азанның дауысы естіліп жатыр. Бұл – өте жақсы. Ауылдарда имандылық үйі болғанына қосыламын.  Бірақ, ойланатын бір мәселе бар. Адамдардың сақал қоюы жасарып барады. Әрине, шариғат талабында сақал қою сауапты іс екені рас. Пайғамбарымыздың хадистерінде де сақал қоюдың сауапты екені айтылады. Дегенмен, біз өз айналамызға қарамаймыз ба? Өзіңіз ойлаңызшы, имандылық деген тек ғана иекке сақал жапсыру ма? Жастардың қап - қара сақал қойып, жасына жетпей қартайып жүруі көп жағдайда көпшілікті ойға жетелейді. Сол сақалы қауғадай 23-24 жасар жігіттердің көпшілігі бойдақ. Тіпті, 29-30 жасында да қара сақалдарын қауқайтып қойып, мешіттен шықпай жүрген азаматтар бар. Ол азаматтардың қазір сапсиған сақал қойып, жұрттан оқшау жүретін кезі ме? Қазір ол азаматтардың отбасын құрып, ата-анасын қуантып, кішкентай сәбилерінің қылығына тоймай, шаттанып жүретін кезі емес пе? Олардың қара сақалға байланып қалмай, ғылым, біліммен айналысып, қоғамға пайда келтіретін уақыты емес пе? Жалпы қоғамға пайда келтіріп жүрген азаматтар қайда болмасын сыйлы, құрметті. Орынды-орынсыз сақал қою мәселесі ойлантады. Солардың көпшілігі ата-анасын тыңдамай, қара сақалға «жабысып» алғандар. Олардың көпшілігінің әкесі әлі сақал қоймаған. Тіпті, кейбірінің әкелері елуге енді ілігіп, қызмет атқарып жүрген белсенді азаматтар. Сонда әкесі сақалсыз жүріп, қоғамға қызмет етіп жүргенде 25 жасар жігітке кеудеге дейін жететін сақал қойып, қоғамнан оқшауланып кететіндей не жағдай болды? Бұл өзі психологтар, дінтанушылар зерттеу жүргізетін мәселе болып тұр. 
Жақында бір шаңыраққа көңіл айтуға бардық. Әкесі 55 шамасында, сақалсыз. Ал, екі ұл баласы бар екен. Екеуі де сапсиып сақал өсіріп алған. Қара сақал қойған екі жігіт те үйленбеген. Қазір алдымен үйленіп, жардың бағын ашып, балалы-шағалы болмай жатып, қара сақал қою үрдіске айналды.
Тағы бір айтарым, керісінше ауылдағы  70-80 жасқа келген ақсақалдар сақал қоюға онша асықпай жүр. Сақал қоймадыңдар деп оларды кінәлаудан аулақпын. Иегінде сақалы жоқ екен деп олардың қатардан қалып жатқанын тағы көрмедім. Сол кісілер сақалсыз да ортаға сыйлы болып, құрметке бөленіп жүр. 
Менің айтайын дегенім – жастардың дінді, имандылықты сақал қоюмен өлшейтіні. Әрі қарай терең ойланбайтыны. Сақал қойып  ең қымбат адамдары ата-ананы ренжітетіні. Ал, шариғатта ата-ананы сыйлау, барынша құрметтеу ерекше айтылады емес пе? Дін өкілдерінің айтуынша, «Ата-ана разылығын алу – Алланың разылығын алу» деп бағаланады. Сонда қара сақал үшін әке-шешесін ренжіткен, өзін ортадан оқшаулаған жастардың діні қай дін? Осы жағы мені ойлантады.
  Тоқтан ДӘУКЕҰЛЫ,
 еңбек ардагері
Шу ауданы